Wanneer de lucht
donkerd wordt
op het moment
dat je dacht
dat de zon scheen
is de verbazing onverwacht

Zo wordt de liefde
die je gaf
vol overgave
maar verkwanseld werd
plots
een groot verdriet

Rest
de vraag
wie ben ik
dat dit gebeurt
kon het anders
of was het onafwendbaar

De leegte
die achterblijft
is wrang en onzeker
en de gedachte zekerheid
is verdwenen
even voorgoed

Overblijft
het eigen ik
met alle vragen
die maar mogelijk zijn
met verbittering op de loer
of gezochte woede

Bedenk dan
maar weer
voor de zoveelste keer
de ware kracht
zit in jezelf
stil en vast

Puur en zuiver
ligt de bron
in jouw eigen hart
omdat je niet anders
kan zijn
dan jezelf!

18-4-10