Tsja
Daar zit
hij weer
de eenzame
verdronkene
onloochenbaar
triest en somber
bijtend in zijn glas
en zeker wetend
morgen ook
Daar zit
ik weer
onbereikbaar
ver van mezelf
ontroostbaar
mezelf
aan het verloochenen
en steeds wetend
morgen waarschijnlijk weer
En morgen
de schuld
van de verloren tijd
het geweten
dat schreeuwt
en vergelijkt
21 januari 2008