Onscherp
de herinnering
maar de emotie
scherp gekanteld

Als een mes
door zacht vlees
openrijtend
de verborgen eenzaamheid

De woorden
afwijzend
de hunkering
ontkend

Steeds weer
opduikend
dit gevoel
vanuit de diepte

Ondanks
de volwassenheid
geen bescherming
totale stress

Hoe lang nog
kan de kidnerstem
mijn gepijnigd kind
doen ontwaken

Misschien totdat
ik de erkenning
durf te voelen
van al die anderen

Beseffend
dat die ene hunkering
dat grote verlangen
nooit meer bevredigd wordt

25//7/10